Erum við að upplifa það nú á tuttugustu og fyrstu öldinni að fólk geti hugsanlega orðið úti vegna þess að það á ekki húsaskjól, og hefur ekki næturstað annan en strætóskýli? Þetta er farið að minna á ástandið fyrr á öldum þegar fólk hraktist á milli bæja í von um að fá húsaskjól, og var stundum úthýst eins og raunin virðist vera núna í einhverjum tilfellum. Þó að fólk hafi misst heimili sín aleigu sína, og jafnvel fjölskyldu finnst manni að verði að vera til einhver úrræði fyrir alla sem eiga í svona hræðilegum efiðleikum. Þó ber að þakka starf hjálpar samtaka eins og samhjálpar og fleiri, en það þyrfti að vera til einhvert öryggis net eins og Kolbrún Pálína minnist á til að taka við fólki þegar svona er komið. Að sjálfsögðu virðist skjaldborg heimilanna hafa bruggðist svo um munar, og allt of lítið gert í þeim efnum, og eins vinnst mér að þyrfti að gera meira til að efla atvinnu í landinu og auka framleiðslu og útflutning.
RSS
Athugasemdir
Ber ekki sveitafélögunum skylda til að útvega þessu fólki húsnæði? Hvað segir stjórnaskráin, eða bara alþjóðasamningar sem við höfum undirgengist?
Sandy, 21.2.2012 kl. 05:28
Lögin eru ekki til fyrir alla jafnt....
Óskar Arnórsson, 21.2.2012 kl. 07:41
Já, verum dugleg að benda á einhverja aðra en okkur sjálf. Tími til aðgerða er löngu runninn upp ...en sem fyrr gerum við ekkert.
corvus corax, 21.2.2012 kl. 15:59
Síðasta vetur urðu 6 manns úti, í Reykjavík.
Árni Halldórsson, 21.2.2012 kl. 17:13
Bæta við athugasemd [Innskráning]
Ekki er lengur hægt að skrifa athugasemdir við færsluna, þar sem tímamörk á athugasemdir eru liðin.